Ustawa o zwalczaniu nieuczciwej konkurencji dwa zasadnicze rodzaje środków ochrony siły atrakcyjnej przedsiębiorcy.
Pierwszym rodzajem są środki o charakterze represyjnym, drugim zaś środki zapobiegawcze czyli prewencyjne. Instrumenty prewencyjne mają za zadanie zapobieżenie szkodliwym skutkom czynu nieuczciwej konkurencji. Środki o charakterze represyjnym mają na celu zwalczanie zachowań (czynów niedozwolonych) niezgodnych z prawem lub z dobrymi obyczajami. Zachowania te naruszają interesy przedsiębiorcy lub klienta.
W stosunku do podstawowej ustawy regulującej kwestie odpowiedzialności deliktowej – Kodeksu cywilnego – Ustawa o z. n. k. zawiera dodatkowe narzędzia ochrony przed praktykami stanowiącymi czyny nieuczciwej konkurencji. Stąd jej charakter uzupełniający zespół „tradycyjnych” środków ochrony znanych przede wszystkim z Kodeksu Cywilnego (zob. np. wyrok Sądu Apelacyjnego w Poznaniu z 3. VI. 2009 r., I Aca 318/09 oraz o zbiegu roszczeń i pozostawieniu zainteresowanego wyboru między nimi np. wyr. SA we Wrocławiu z 5. VII 2013 r., I ACa 613/13).
W związku z tym art. 18 Ustawy wskazuje zakres roszczeń, przysługujących pokrzywdzonemu. Doktryna przyjmuje, że artykuł 18 nie zawiera zamkniętego katalogu roszczeń wynikających z popełnienia deliktu nieuczciwej konkurencji (numerus apertus). Wobec tego przedsiębiorca, który został pokrzywdzony czynem określonym w Ustawie może nie tylko np. domagać się zaniechania niedozwolonych działań lub usunięcia ich skutków, lecz również dochodzić przed sądem powszechnym roszczeń przewidzianych przez inne akty normatywne (zob. np. wyrok SN z 26. I 2006 r., II CK 378/05).